Bolu’ya, BATIKAF'a gitmek için yola çıktığımızda, hayatımda yeni bir sayfa açılacağından habersizdim. Seni daha önce hiç görmemiştim. Aynı fakültede okumamıza rağmen yollarımız hiç kesişmemişti.

16 Aralık günü Ankara’daydım ve kariyer fuarına gidip gitmemekte çok kararsız kaldım. Topluluktan birkaç kişi gitmekten vazgeçmişti. Kararsız kalmama rağmen erken saatte kalkmayı, uykusuz kalmayı göze alıp Çankırı’ya gittim.

Servise bindiğimde en arkaya oturdum ama en arkaya beraber oturalım dediğimiz arkadaşlar farklı yerlere oturdular. Ben en arkada oturmaya devam ettim çünkü projem vardı ve projemle ilgili dosyaları tamamlamam gerekiyordu. Dosyaları tamamladıktan sonra sağ en ön koltukta ve onun arkasındaki koltukta boşluk gördüm.

Fakat en öndeki koltukta yiyecek ve içeceklerimiz olduğu için orası boştu. Tam ben oturacakken Adar oraya oturdu. Birkaç dakika sonra yiyecekleri yere koyup oturdum. Yaren ortak arkadaşımız olduğu için rahat rahat sohbet edebiliyordum. Sanki beni o koltuğa, o geziye çeken bir şey vardı. Bunu koltuğa oturduktan sonraki ilk saniyelerimde anladım. Hayatımda gördüğüm en güzel kız Yaren’in yanında oturuyordu: sendin.

Daha ilk dakikalardan itibaren sohbetimiz, kahkahalarımız ve enerjimiz birbiriyle öyle güzel örtüştü ki, zaman nasıl geçti anlamadım.
Yol boyunca bol bol güldük, eğlendik… Ve dönüş yolunda, otobüsün cam kenarında, hayatımın ilk ve en değerli fotoğrafını çektik.
O fotoğraf, sadece bir anı değil, yepyeni bir hikâyenin ilk satırıydı, ilk fotoğrafıydı.

O gün kaza tehlikesi bile geçirmiştik.

Gece yurda gittiğimde sadece Elif olarak bildiğim birinin instagramını aramaya başladım. Önce telefonunu aradım, sonra gezi grubundan o olabilecek numaralara baktım, kişi listesine baktım ve telefon numarasının aslında bende kayıtlı olduğunu (Elif Çelik zYzt22) gördüm. Soyadını da öğrendiğime göre girip instagramdan bulmaya çalıştım.

O ara Ozim’le bu durumu paylaştım. Üçlü çekindiğimiz fotoğrafı görünce, sana direkt “yenge” dedi ve “çok yakışırsınız” dedi. Kardeşimin içine doğmuş. Başım çok ağrımasına rağmen instagramını buldum: elif.ceellik. İstek gönderdim. 15 dakika sonra kabul ettin. Biraz bekleyip ben de seni kabul ettim. O anki heyecanımı anlatamam…

Şimdi geriye dönüp baktığımda, o anı her hatırladığımda içim sıcacık oluyor. İyi ki o gün Yaren’in yanına oturmuşum, iyi ki o otobüs o gün o yoldan geçmiş…
Ve iyi ki, sen hayatıma girmişsin.